กำลังเป็นที่สนใจในสหรัฐอเมริกา สำหรับ "พระสุธรรม ฐิตธัมโม" หรือ "หลวงพี่หมี" พระสงฆ์ไทย ซึ่งกำลังธุดงค์เพื่อสันติภาพ บนเส้นทางสายประวัติศาสตร์ ถนนหมายเลข 66 ทางหลวงสายแรกของสหรัฐฯอเมริกา เชื่อมเมืองทางฝั่งตะวันตกและตะวันออกไว้ด้วยกันและจะใช้ถนน Lincoln Historic Hwy ปลายทางอยู่ที่เทพีเสรีภาพ นิวยอร์ก
นี่ไม่ใช่เส้นทางสายแรกที่ท่านเคยธุดงค์ แต่เดินมาแล้วนับ 10 ประเทศ นับหมื่นกิโลเมตร ด้วยจุดประสงค์เดียวกัน คือ การบำเพ็ญเพียร และเพื่อให้พุทธศาสนาได้ดึงสันติภาพออกมาจากใจของผู้คน
จุดเริ่มต้นเส้นทางธรรม
พระสุธรรม หรือที่ในอดีตเราเคยได้ยินชื่อกัน คือ นายสุธรรม นทีทอง อดีตเลขาธิการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ตัดสินใจละทางโลก ถนนสายการเมืองในช่วงเวลาสั้น ๆ มุ่งหน้าสู่ถนนทางธรรมมาได้ 5 ปี โดยมีจุดเริ่มต้นหลังจากได้ศึกษาธรรมะของท่านพุทธทาสภิกขุ ด้วยความฝักใฝ่ในการปฏิบัติจึงค้นพบว่าการเดินสมาธิ หรือ เดินธุดงค์ คือคำตอบของท่าน
สมาธิคือคำตอบของชีวิต
หลังจากบวชได้ไม่นานได้ตัดสินใจไปจำวัดอยู่ที่ชิคาโก้ คอยสอนเรื่องการฝึกสมาธิให้แก่ชาวไทยและต่างชาติ ซึ่งคนไทยอาจจะนิยมการทำบุญด้วยการทำทาน แต่สำหรับคนต่างชาติชอบการฝึกสมาธิมาก ซึ่งตามคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว การเจริญสมาธิ คือ บุญสูงสุด
จุดเริ่มต้นของเดินสันติภาพ
พระสุธรรม เล่าว่า เคยเดินธุดงค์มาตั้งแต่แรกไปตามเส้นทางต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นป่าใน จ.สุราษฎร์ธานี , ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร จ.กาญจนบุรี หรือ ชิโกะกุ เส้นทางธุดงค์สายเก่าแก่ในญี่ปุ่น ซึ่งพบว่า การเดินธุดงค์นั้นเป็นหนทางฝึกความเพียรที่ถูกจริต แม้จะลำบากกว่า การยืน เดิน นอน เพื่อทำสมาธิก็ตาม
พระสุธรรม พบว่า การเดินธุดงค์นั้นให้ผลดีแก่ตนเอง เรื่องการขัดเกลากำจัดกิเลสด้วยความเพียร แต่โลกอาจจะไม่ได้ประโยชน์จากการกระทำนี้
สหรัฐอเมริกาก็เป็นหนึ่งในหลายประเทศที่มีส่วนยึดโยงกับคำว่า "สันติภาพ" มีบทบาทต่อสงครามในบางประเทศ มีปัญหาเกี่ยวกับอาวุธ ซึ่งหากมองให้ลึกแล้วการที่ศาสนาพุทธไม่ได้เป็นคู่ขัดแย้งของใคร หรือ กับศาสนาอื่น และอยู่บนพื้นฐานหลักคำสอนเรื่องการมี “เมตตา” เป็นหัวใจสำคัญ ทำให้การเดินในครั้งนี้สื่อสารเรื่องสันติภาพไปในคราวเดียวกันได้
Thank you for your doing คือ คำตอบ
การเดินธุดงค์ในครั้งนี้พระสุธรรมเดินเพียงรูปเดียว วันละไม่ต่ำกว่า 10 - 12 ชั่วโมง มีอาการบาดเจ็บที่เท้าในช่วงสัปดาห์แรกๆ ซึ่ง พระสุธรรม บอกว่า หากจิตใจมัวแต่คิดว่า เราเจ็บ เราเมื่อย ก็ทำไม่ได้ การเดินธุดงค์ ช่วยให้จิตกับกายแยกกัน รู้ว่า ร่างกายไหวแค่ไหน
แรกเริ่มพระสุธรรม หารือกับรุ่นพี่สมัยเรียน ตั้งใจว่าค่ำไหนนอนนั่น ไม่สะสมภัตตาหาร หากมีคนถวายน้ำอาหารปัจจัยก็จะฉันแค่นั้น เพราะหากมากไปก็จะหนักไม่เอื้อต่อการธุดงค์
การเดินผ่านหลายเมือง มีความลำบาก เพราะเป็นภูเขา ทะเลทราย สภาพอากาศหนาวเย็น หรือ อาจจะขึ้นชื่อเรื่องความไม่ปลอดภัย แต่กลับไม่มีอะไรน่ากังวล พระสุธรรมได้รับการดูแลจากชาวเมืองทุกเพศทุกวัย เด็ก ๆ จำนวนมาก ได้รับการส่งเสริมให้ช่วยเหลือพระ แม้แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐก็มาช่วยดูแลความปลอดภัยให้ ส่งต่อข่าวเพื่อเตรียมการดูแล บางคนก็ขับรถตระเวนหาพระ
ยังไม่นับรวมพี่น้องชาวลาว ที่มาคอยดูแล มีอาศัยอยู่เยอะในโอไฮโอ เพนซิลวาเนีย นิวเม็กซิโก โอกลาโฮมาซึ่งบริเวณนี้ไม่ค่อยมีวัดไทย อย่างคนนี้ก็นอนที่วัดลาว นี่เป็นความปิติที่พระสุธรรมก็คาดไม่ถึง
“คนที่นี่เขาไม่ถามว่าทำไปเพื่ออะไร ได้แต่พูดว่า Thank you for your doing for everyone พร้อมกับน้ำตาคลอ ๆ” แสดงถึงว่า เรื่องสันติภาพ เป็นสิ่งที่คนอเมริกันต้องการจะมีอยู่แล้วในใจ เป็นจุดยืนเดียวกันของคนในหลายเมือง
ใครสนใจพระพุทธศาสนา ก็ได้สอนบ้างในระยะเวลาสั้นๆ
อะไรคืออุปสรรคของสันติภาพ
กลุ่มผู้ค้าอาวุธ มีส่วนต่อการตัดสินใจของรัฐบาลในบางประเทศ ซึ่งกลุ่มดังกล่าวเป็นผู้กำหนดสันติภาพโลก หน้าที่ในการสร้างสันติภาพไม่ใช่ของรัฐบาล แต่เป็นของคนทุกคน
พระสุธรรมเดินมาธุดงค์มาแล้วเป็นเวลา 3 เดือน 9 วันแล้ว ผ่านมา 10 รัฐ เหลืออีกราว 600 ไมล์ หรือ อีกกว่า 1,000 กิโลเมตร ในเวลา 20 วัน ก็จะไปถึงปลายทางที่เทพีเสรีภาพ มหานครนิวยอร์ค ซึ่งคาดว่าจะใช้เวลาจนถึงเดือนกรกฎาคมนี้