รำลึกถึงทหาร-เชลยและ 
บทเพลง O God Our Help In Ages Past ขอบคุณพระเจ้าที่ช่วยดูแลมวลมนุษย์ ขับร้องโดยชาวออสเตรเลียและนิวซีแลนด์กว่าพันคน ดังก้องช่องเขาขาด จังหวัดกาญจนบุรี ทุกปีเมื่อถึงวันแอนแซคเดย์ หรือวันงานรำลึกถึงทหารหาญและผู้จากไปในการเป็นเชลยศึกเพื่อสร้างทางรถไฟสายมรณะ ช่วงครามโลกครั้งที่ 2 อดีตเชลยศึก และทายาทผู้เสียชีวิตจะเดินทางมาร่วมงานที่นี่เช้ามืดวันที่ 25 เมษายน ไม่เพียงคารวะผู้จากไป แต่ยังขอบคุณในไมตรีของคนไทยนาม "บุญผ่อง" ที่ให้ความช่วยเหลือเมื่อครั้งตกทุกข์ในครั้งนั้น
นีล แม็คเฟอร์สัน อดีตเชลยในสงครามโลกครั้งที่ 2 วัย 90 ปี บอกว่าเดินทางมาร่วมงานรำลึกที่นี่เป็นครั้งที่ 13 แล้ว ยังคงจดจำคืนวันโหดร้าย ครั้งถูกเกณฑ์มาสร้างทางรถไฟและเรื่องราวของบุญผ่องที่ให้ความช่วยเหลือเชลยศึกอยู่เสมอ แม้จะไม่เคยเจอตัว
วอลเตอร์ โฮลดิ้ง อดีตเชลยในสงครามโลกครั้งที่ 2 วัย 93 ปี เล่าให้ฟังว่า ครั้งโรคระบาด เชลยศึกมากมายป่วยและล้มตายยากหายามารักษา มีเพียงบุญผ่องที่เข้ามาช่วยเหลือ ลอบนำยามาให้ช่วยหลายคนให้รอดชีวิต รวมถึงตัวเขาด้วย
เป็นครั้งแรก เจเน็ต เคลตัน มาร่วมพิธีรำลึกวีรชน ในฐานะตัวแทนครอบครัว เพื่อไว้อาลัยแก่ลุงผู้จากไปในเหตุการณ์ครั้งนั้น โดยเจเน็ต บอกว่า แม้ไม่เคยพบลุง แต่สมาชิกในครอบครัวก็จดจำถึงความสูญเสียจากสงคราม และภาคภูมิในความกล้าหาญของลุงผู้จากไป และหวังว่าอดีตจะเป็นบทเรียนไม่ให้เกิดสงครามขึ้นอีก
โทนี ไซมอล อดีตทหารชาวออสเตรเลียในสงครามเวียดนาม บอกว่า รับรู้ถึงความเจ็บปวดจากสงครามเป็นอย่างดี จึงพาลูกหลานมาร่วมกิจกรรมรำลึกถึงเชลยศึก เพื่อให้เห็นถึงความสูญเสียจากสงครามที่ไม่เคยมีผู้ชนะ
ทุกปีที่สุสานทหารสัมพันธมิตรจะเต็มไปด้วยพวงมาลาพร้อมกับกิจกรรมรำลึกถึงทหารกล้าที่จากไป ขณะที่น้ำใจของบุญผ่องที่ช่วยเหลือเชลยศึกอย่างไม่ห่วงชีวิตก็ยังคงถูกกล่าวถึงด้วยทุกครั้ง ซึ่งหลังสิ้นสุดสงคราม "บุญผ่อง" ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์พร้อมยศพันโทในกองทัพอังกฤษ และได้รับการประกาศเกียรติคุณจากออสเตรเลีย และยกย่องให้เป็นวีระบุรุษสงครามของทางรถไฟสายมรณะ และทุกวันนี้ลูกหลานทหารเชลยศึกก็ยังคงแวะเวียนไปเยี่ยมครอบครัวของ บุญผ่อง อยู่เสมอ
สุสานทหารสัมพันธมิตรแห่งนี้ก็ถือเป็นหนึ่งในสุสานใหญ่ของเชลยศึกในสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งทุกปีก็จะมีชาวออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ พร้อมกับญาติของเชลยศึก มาร่วมกันรำลึกถึงความกล้าหาญและอดทนของพวกเขาเหล่านี้ แต่ว่าอีกนัยนึง นอกจากการรำลึกถึงผู้ที่จากไปแล้ว พวกเขาก็ยังต้องการให้ภาพความสูญเสียเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงผลลัพธ์และจุดจบของสงคราม