เสน่ห์แทงโก้แห่งอาร์เจนติน่า
ย่างก้าวอันลื่นไหลประกอบจังหวะดนตรีอันเย้ายวน และการแนบชิดที่เต็มไปด้วยอารมณ์เสน่หา คือเอกลักษณ์ของการเต้นรำในจังหวะแทงโก้ ที่ผู้เข้าแข่งเวิร์ล แทงโก้ แชมเปี้ยนชิพ แสดงออกมาได้อย่างไม่มีที่ติ งานที่จัดขึ้นปีละครั้งในกรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนติน่า มีนักเต้นบินมาร่วมงานอย่างคึกคักจากทั่วโลกมากกว่าหลายร้อยคู่ โดยนอกจากการแข่งขันที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นเวทีแข่งเต้นนานาชาติที่ยากที่สุดแล้ว งานนี้ยังดึงดูดนักคนได้เกือบ 300,000 คน เพราะมีทั้งการแสดงและคอร์สเรียนเต้นแทงโก้ รวมถึงภาพยนตร์และหนังสือเกี่ยวกับการเต้นอีกมากมาย
ปรากฎการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นกับงานเวิร์ลแทงโก้ในปีนี้ คือเด็กรุ่นใหม่ที่หันมาสนใจดนตรีแทงโก้กันมากขึ้น หลังจากในช่วงปี 60 แทงโก้เสื่อมความนิยมจากการเข้ามาของดนตรีร็อก และถูกสั่งห้ามจากรัฐบาลอาร์เจนติน่าจนถึงช่วงปลายยุค 80 Ismael Bartolomei นักไวโอลินวัย 15 ปีชาวอาร์เจนติน่า กล่าวว่า แม้เขายังฟังวงร็อกอย่างเมทัลลิกา แต่การหายไปของแทงโก้ในรุ่นพ่อแม่ ทำให้กลับมาสนใจด้วยความรู้สึกแบบเดียวกับคนรุ่นก่อนเพิ่งรู้จักแทงโก้เหมือนกัน
เนื้อเพลงเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้แทงโก้เรียกความสนใจกลับมาได้อีกครั้ง โดย Gabriel Gowenzniansky นักแต่งเพลงของวงออร์เคสตร้า Cuidad Baigon ให้ความเห็นว่าเพลงแทงโก้ปัจจุบัน เริ่มหันมาสนใจปัญหาสังคมเช่นความยากจน แบบเดียวกับที่เพลงร็อคดึงดูดใจคน ในขณะที่ Josefina Rozenwasser นักร้องเพลงแทงโก้วัย 24 ปี กล่าวว่า เมื่อรู้จักดนตรีสไตล์นี้มากขึ้น ทำให้เห็นว่าแทงโก้คือเพลงที่เล่าถึงความทุข์ของคนเมืองโดยไม่เกี่ยวกับอายุ ตลอดจนสามารถเข้าใจ และสื่อถึงเรื่องราวในเพลงได้ แม้จะไม่ได้ผ่านความเจ็บปวดแบบเดียวกันมาก่อน
แทงโก้เป็นศิลปะการเต้นรำที่เกิดจากการผสมผสานดนตรีจากยุโรปเข้ากับจังหวะเต้นรำท้องถิ่นจากอเมริกาใต้ ซึ่งเอกลักษณ์เฉพาะของแทงโก้ ทำให้การเต้นรำสไตล์นี้ ถูกหยิบมาเสนอในภาพยนตร์ฮอลลีวูดเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการเต้นแทงโก้ที่สวยงามโดยไม่ปล่อยให้ความพิการทางสายตาเป็นอุปสรรคใน Scent Of A Woman ภาพยนตร์ที่ส่งให้อัล ปาชิโน ได้รางวัลออสการ์ครั้งแรก, การเต้นไปค้นอาวุธไปของคู่รักที่มีความลับต่อกันใน Mr. And Mrs.Smith รวมถึงการปลดปล่อยความเครียดในจิตใจของหนุ่มออฟฟิศในหนังเรื่อง Shall We Dance