มุมมองตะวันตกต่อชายเอเชีย
หมายเลข 17 กลายเป็นตัวเลขมหัศจรรย์สำหรับแฟนทีม New York Knicks เมื่อ เจเรมี ลิน พอยท์การ์ดเชื้อสายไต้หวัน สถิติวงการบาสเก็ตบอลเอ็นบีเอ คว้าชัย 13 ครั้งจากการแข่งขัน 22 นัด และทำแต้มสูงสุดให้กับทีมได้ถึง 10 ครั้ง จนสร้างปรากการณ์ Linsanity ที่มีผู้คลั่งไคล้ต่อนักกีฬาวัย 23 ปีผู้นี้ตามสื่อทุกแขนง นับเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดมาก่อนในวัฒนธรรมอเมริกัน ที่ชายเชื้อสายเอเชียมักเป็นเพศที่ถูกมองข้ามเสมอ
จากสถิติสำมะโนประชากรล่าสุด พลเมืองเชื้อสายเอเชียเป็นกลุ่มที่ขยายตัวในสหรัฐฯ รวดเร็วที่สุด ถึงร้อย 43 ในทศวรรษที่ผ่านมา แต่การสำรวจเมื่อปี 2005 มีชาวเอเชียเพียงร้อยละ 3 ได้มีโอกาสเล่นละครชาวไพรม์ไทม์ และมีเพียงร้อยละ 1 ที่มีชื่อขึ้นเครดิต
แม้ปัจจุบันนักแสดงหญิงเอเชียจะมีโอกาสในการแสดงเพิ่มขึ้น แต่กับนักแสดงชายแล้ว ภาพจำของการเป็นเด็กเรียน และไร้เสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม ทำให้ชายเอเชียได้รับแต่บทตัวตลกในหนังบ่อยครั้ง และแทบไม่มีโอกาสได้แสดงในบทสำคัญ แม้จะเป็นหนังที่สร้างจากเนื้อหาตะวันออกก็ตาม เช่นเรื่อง The Last Airbender ที่นำเด็กฝรั่งมาเป็นตัวเอกของเรื่อง หรือการ์ตูนใหม่อย่าง The Weapon ก็เตรียมสร้างเป็นหนังใหญ่โดยใช้นักแสดงผิวขาวเป็นดารานำ
การถูกมองข้ามสร้างกระแสเรียกร้องการมีตัวตนของหนุ่มเอเชียในสื่อสหรัฐฯหลายรูปแบบทั้งการ์ตูน และเว็บไซต์เฝ้าระวังการเหยียดเชื้อชาติต่อชาวเอเชีย จนถึงผลงานภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นเพื่อเปิดโอกาสให้ชายผิวเหลืองได้มีพื้นที่บนแผ่นฟิล์มทั้งความสำเร็จของซีรีส์ไตรภาค Harold and Kumar หรือหนังเล็กๆ อย่าง Yellow Fellas เรื่องราวของนักศึกษาญี่ปุ่นที่รวมตัวกันเพื่อแก้แค้นกลุ่มสกินเฮดเหยียดผิว หรือ Better Luck Tomorrow เรื่องราววัยรุ่นชาวเอเชียที่เอาภาพลักษณ์เด็กหัวอ่อนมาบังหน้าเพื่อการก่ออาชญากรรม
ความนิยมของวัยรุ่นสาวๆ ตะวันตกที่มีต่อศิลปินเกาหลีในปัจจุบันทั้ง Super Junior, TVXQ, และ SHINee ถือเป็นความสำเร็จของวงการเคป็อปที่มีส่วนช่วยเปลี่ยนภาพลักษณ์ของชายเอเชียให้มีเสน่ห์ในระดับสากลมากขึ้น ตั้งแต่การเปิดตัวของ เรน ในบทนำเรื่อง Ninja Assassin จนถึงความสำเร็จของ 2PM ที่มีสมาชิก 2 คนที่เติบโตในอเมริกาอย่าง แทคยอน และนิชคุณ ผู้ช่วยให้ภาพจำของหนุ่มเอเชียไม่ได้มีแต่นักเรียนแพทย์ หรือนักดนตรีคลาสสิก แต่เป็นกลุ่มคนที่มีความสามารถหลาดหลายไม่ต่างจากคนเชื้อชาติอื่นๆ เช่นกัน