มศว เน้นแนวคิดรับน้องใหม่ ให้นิสิตทำงานแบบเครือข่าย เป็นหูเป็นตาเหมือนสับปะรด

 

“ผมได้รับฟังเรื่องการเสนอแก้ปัญหาการรับน้องใหม่ ประจำปี 2556 ซึ่งน่าสนใจมากจากนิสิต นิสิตนำเสนอว่าทางมหาวิทยาลัยต้องพึ่งนิสิตให้มาก ผู้บริหารและกลุ่มคนที่ทำงานเกี่ยวกับนิสิตต้องไม่เกรียวกราวหรือใส่อารมณ์ความรู้สึกอคติกับนิสิต การทำเช่นนั้นยิ่งทำให้รื่องราวและเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยหลงหูหลงตาทีมผู้บริหารและผู้รับผิดชอบในเรื่องนี้เสมอ มาตรการของผู้ใหญ่อาจดูดีกว่าการให้เด็กคุมกันเองในระดับเกณฑ์ แต่ความทั่วถึงในการเข้าถึงปัญหาแย่กว่าเสมอ ผลรวมของการแก้ปัญหาการรับน้องไม่ว่าจะสถาบันการศึกษาไหนจึงดูแย่ หากผู้ใหญ่ทำเองทุกเรื่อง มาตรการของกองกิจฯ อาจารย์ที่ปรึกษา รองคณบดีฝ่ายกิจการนิสิตของแต่ละคณะ จะมีเกณฑ์คุณภาพในทางทฤษฎีดูดีกว่าให้เด็กคุมกันเอง ซึ่งดูจะจริง แต่ความทั่วถึงในการรับรู้และมองเห็นปัญหาสู้นิสิต นักศึกษามาเป็นหูเป็นตาไม่ได้เลย”

 

ผศ.นพ.เฉลิมชัย กล่าวอีกว่า การประชุมหารือกับเด็ก เหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน มีเมตตาใส่ใจที่จะคุยกับเขา และในฐานะเป็นผู้ใหญ่ต้องยืดหยุ่นเชื่อเด็กบ้าง ผู้ใหญ่ส่วนมากไม่ค่อยไว้วางใจเด็ก มีอคติตั้งป้อมกัยเด็กก่อนเสมอ เขาจะมาช่วยเป็นหูเป็นตาก็ไม่ไว้วางใจ นี่เป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่งของการทำงานกับเด็ก และผู้ใหญ่ก็ทำงานไม่ไหวเพราะเราคิดว่าตัวเองทำงานได้โดยไม่ต้องพึ่งเด็ก นี่คือบริบทที่ใหญ่มากในการแก้ปัญหารับน้องใหม่ของเกือบทุกสถาบันการศึกษา ทุกวันนี้เราทำงานแบบต่อจิ๊กซอร์ที่ไม่มีวันต่อสำเร็จได้ หากผู้ใหญ่ยังทำงานร่วมกับนิสิตเป็นเครือข่ายไม่เป็น ไม่ไว้วางใจ จึงอยากให้ข้อคิดว่าเราทำงานไม่ไหวหรอก หากไม่ให้นิสิตเข้ามาช่วยเป็นหูเป็นเสมือนไร่สับปะรด ปัญหาการรับน้องใหม่ในสถาบันการศึกษาก็ยังคงวนเวียนอยู่ทุกปี ไม่จบสิ้น 

 

"ผมคิดว่าการทำงานเป็นเครือข่ายสับปะรดจะช่วยแก้ปัญหาการรับน้องใหม่ด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมรุนแรงลงได้ "