ตั้งคำถามกับตัวตนในนิทรรศการ Portraits with a leica

 

สายตาแน่วแน่ของบุรุษภายที่ปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิด พร้อมกล้องไลก้าคลาสสิคห้อยคอ ภาพกายภายนอกทำให้คาดเดาไปได้นานา ทั้งช่างภาพ หรือแม้แต่สายลับ หากแท้จริงชายคนนี้มีอาชีพรับเหมาก่อสร้าง เช่นเดียวกับเพื่อนร่วมงานก็พรางใบหน้าด้วยผ้าปิดปาก เผยให้เห็นรูปหน้าเรียวยาว และผมสั้นที่จัดทรงจนดูดี ในท่วงท่าสะพายกล้องไลก้าอย่างทะมัดทะแมง ให้ความรู้สึกไม่ต่างอะไรจากนายแบบตามนิตยสาร 

 

นี่เป็นส่วนหนึ่งจากภาพถ่ายในนิทรรศการ Portraits with a leica ของ เอ็มมานูแอล เบอนัวร์ ช่างภาพอิสระชาวฝรั่งเศส ที่ต้องการสื่อให้เห็นว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิด ด้วยการนำสิ่งของราคาแพงอย่างกล้องไลก้า อุปกรณ์คู่ใจที่ใช้ถ่ายภาพมากว่า 10 ปี ให้เป็นเสมือนเครื่องประดับสำหรับคนงานก่อสร้าง 12 คน กลายเป็นภาพ Portraits ที่ให้อารมณ์สวนทางกัน หากอีกนัยหนึ่งยังเป็นการเสียดสีสังคมทุกวันนี้ที่ประเมินคุณค่าความเป็นมนุษย์ด้วยวัตถุหรือสิ่งของ 

    

 

เอ็มมานูแอล เบอนัวร์ ช่างภาพอิสระ บอกว่า เขาเป็นทั้งวิศวกร และช่างภาพ เช่นเดียวกับหลาย ๆ คน ที่ไม่ได้มีแค่บทบาทเดียว ดังนั้น สิ่งที่มองเห็นเพียงภายนอกอาจไม่ใช่คำตอบเดียวก็ได้ 

 

พิจิตรา นิพนธ์กิจ  ผู้ร่วมงาน บอกว่า ให้ข้อคิด 2 อย่างที่เรามองออกไป ข้อคิดอย่างแรกเลย คือ สิ่งที่เรามองเห็นทุกวัน และไม่เคยคิดออกไป อย่างแรกคือการแต่งตัวมันสะท้อนถึงอาชีพและทำให้เกิดข้อสงสัยว่ากรุงเทพมันมีอะไรกันอยู่บ้าง รวมถึงไอเดียและมุกที่เราเห็นอยู่ทุกวันจัดเป็นนิทรรศการได้ 

 

กว่า 10 ปีที่วิศกรชาวฝรั่งเศสผู้นี้สนใจในการถ่ายภาพ ส่วนหนึ่งมาจากการเดินทางไปทำงานยังประเทศต่างๆ ทำให้เห็นถึงความหลากหลายทางเชื้อชาติและวัฒนธรรม ภาพถ่ายจึงเป็นบันทึกหน้าประวัติศาสตร์ระหว่างตัวเขาและผู้คนในพื้นที่นั้นๆ เช่นเดียวกับครั้งนี้ที่เบอนัวร์นำมุมมองเล็กๆ อย่างอาชีพแรงงานก่อสร้างที่หลายคนอาจมองข้าม มาสะท้อนให้เห็นถึงคุณค่าที่เท่าเทียมกันจากภายใน หาใช่ฐานะภายนอก นิทรรศการ Portraits with a leica จัดแสดงถึงวันที่ 1 มิถุนายนนี้ ที่สมาคมฝรั่งเศสกรุงเทพ