เกาะกระแส "สามดี" ที่กำลังซบเซาในสหรัฐฯ-อังกฤษ

 

ระบบการฉายแบบ 3 มิติเคยเป็นความหวังในการดึงผู้ชมกลับเข้าโรงหนัง โดยในปี 2010รายได้ 1 ใน 5 ของยอดขายตั๋วทั้งหมดมาจากโรง 3 มิติ แต่ 2 ปีที่ผ่านมาสัดส่วนรายได้กลับลดลงอย่างต่อเนื่อง ส่วนทางกับการสร้างโรงหนัง 3 มิติที่เพิ่มขึ้นถึง 2 เท่า ในเวลา 3 ปีหรือ 45,000 จอทั่วโลก

 

เจมส์ คาเมรอน ผู้ปลุกกระแสหนัง 3 มิติจากความสำเร็จของ Avatar  ชี้ว่าปัจจัยที่ทำให้หนัง 3Dเสื่อมความนิยม มาจากค่ายหนังมากมายคิดหากำไรด้วยการทำหนังคุณภาพต่ำที่ไม่ได้ถ่ายทำด้วยกล้อง3D โดยเฉพาะ แล้วมาเปลี่ยนเป็น 3 มิติแบบง่ายๆ ในขั้นตอนโพสต์โปรดักชั่น ซึ่งเป็นการลดคุณค่าของรูปแบบการฉายแบบ 3 มิติให้ถอยหลังไปเหมือนกับหนัง 3 มิติในยุค 70 และ 80 ในช่วงที่ความคิดสร้างสรรค์ในวงการภาพยนตร์ตกต่ำถึงขีดสุด จนต้องพึงพาเทคโนโลยี 3 มิติเป็นหนทางสุดท้ายในการดึงดูดผู้ชม สอดคล้องกับความเห็นของผู้กำกับอื่นๆ ที่ต่อต้านวิธีการนี้ ทั้ง คริสโตเฟอร์ โนแลน ผู้ปฎิเสธการนำ Inception หนังดังมาฉายอีกครั้งในแบบ 3D และ เจ.เจ. อับบรามส์ ก็เผยว่าการนำ Star Trek Into Darkness ออกฉายแบบ 3 มิติเป็นความต้องการของค่ายหนังที่หวังเฉพาะรายได้เท่านั้น

 

ความนิยมของ 3D ยังถดถอยในวงการโทรทัศน์ โดยสถานีโทรทัศน์บีบีซีของอังกฤษ ซึ่งทดลองถ่ายทอดระบบ 3 มิติในรายการสำคัญตั้งแต่ปี 2011 ประกาศเลื่อนแผนการออกอากาศแบบ 3 มิติอย่างไม่มีกำหนด หลังยอดผู้ชมแบบ 3 มิติช่วงคริสต์มาสที่ผ่านมามีเพียงร้อยละ 5 โดยเดือนที่แล้วESPN สถานีโทรทัศน์กีฬาชั้นนำได้ยุบช่อง 3 มิติของตน หลังไม่ประความสำเร็จในการออกอากาศ เมื่อสถิติชี้ว่าในสหรัฐฯ มีผู้ชมรายการโทรทัศน์แบบ 3 มิติเพียงแสนสองหมื่นคนเท่านั้น

 

อุปสรรคของรายการโทรทัศน์ 3 มิติคือปัจจัยด้านราคาของเครื่องรับโทรทัศน์, รายการที่ไม่เพียงพอ และความไม่สะดวกสบายจากการสวมแว่นตลอดเวลา ขณะที่ Fitch Ratings บริษัทวัดเรตติ้งซึ่งประเมินว่าจำนวนผู้ชมหนัง 3 มิติจะลดลงในปี 2013 นี้ โดยชี้ว่าการทำกำไรจากตั๋วหนังที่เพิ่มราคาเพราะฉายในแบบ 3 มิติ กำลังทำลายจุดขายของภาพยนตร์ในฐานะสื่อบันเทิงราคาย่อมเยาว์สำหรับทุกคนในครอบครัว และทำให้ผู้คนหันหลังให้กับโรงหนังและไปดูภาพยนตร์ด้วยวิธีอื่นแทนในอนาคต