ในการเสวนา"เมื่อเจ้าของเครื่องหมายการค้าสินค้าบุหรี่ฟ้องรัฐบาล : บทเรียนจากประเทศออสเตรเลีย" นายโจนาธาน ลิเบอร์แมน นักวิชาการด้านกฎหมาย มหาวิทยาลัยเมลเบิร์น ออสเตรเลีย ระบุว่า ออสเตรเลียใช้เวลานานกว่า 30 ปี ในความพยายามเพิ่มขนาดคำเตือนบนซองบุหรี่จนขณะนี้สามารถควบคุมผลิตภัณฑ์ให่เป็นซองบุหรี่แบบเรียบ ด้านหน้าใช้ภาพคำเตือนร้อยละ 75 ด้านหลังร้อยละ 90 จำกัดขนาดตัวอักษรยี่ห้อ ซึ่งทันทีที่เริ่มประกาศใช้ในเดือนเมษายน ปี 2553 ก็ถูกต่อต้านจากบริษัทบุหรี่ ที่รวมตัวกันกดดันรัฐบาลยื่นฟ้องศาลออสเตรเลีย ซึ่งมีประเด็นคล้ายกับไทยคือ การเพิ่มขนาดคำเตือนขัดต่อกฎหมาย โดยข้ออ้างว่าทำให้ผู้ค้าสับสนในการจำหน่าย ปิดกั้นการตัดสินใจของประชาชน และอาจทำให้บุหรี่ปลอมเพิ่มขึ้น เพราะถูกจำกัดตราสินค้า แต่ศาลก็พิพากษายกฟ้องทั้งหมด ชี้ให้เห็นว่า แม้จะเป็นประเด็นที่คล้ายกันแต่กฎหมายอาจแตกต่างกันได้ ดังนั้นไทยจึงควรกำหนดท่าทีให้จริงจัง โดยทำตามอนุสัญญาว่าด้วยการควบคุมการบริโภคยาสูบ ขององค์การอนามัยโลก และชึ้ให้ได้ว่าการกำหนดภาพคำเตือนช่วยลดแรงจูงใจ และนักสูบหน้าใหม่ได้จริง
นายภูมินทร์ บุตรอินทร์ อาจารย์คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ยืนยันว่า พื้นที่ที่เหลือเพียงร้อยละ 15 บนซองบุหรี่ไม่ได้กีดกันเครื่องหมายการค้า การออกประกาศกระทรวงสาธารณสุข จึงไม่ขัดกับรัฐธรรมนูญ และเป็นไปตามพระราชบัญญัติควบคุมผลิตภัณฑ์ยาสูบ มาตรา 12 ในการปกป้องสุขภาพของประชาชน
ขณะที่กระทรวงสาธารณสุข ได้ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลปกครองสูงสุด กรณีที่ศาลปกครองกลาง มีคำสั่งทุเลาการบังคับตามประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่องหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขการแสดงรูปภาพ ข้อความคำเตือนเกี่ยวกับพิษภัยและช่องทางติดต่อเพื่อการเลิกยาสูบในฉลากบุหรี่ซิกาแรต ปี 2556 โดยขอให้ศาลอนุญาตให้ผู้ประกอบการบุหรี่ ใช้รูปภาพข้อความคำเตือนฯ10 ภาพชุดใหม่ และอนุญาตให้มีการดำเนินการจัดพิมพ์รูปภาพข้อความคำเตือนฯ ขนาดร้อยละ 85