เปิดเบื้องหลัง "ความสำเร็จ" ทีมวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย

 

ปัจจัยที่สำคัญของการสร้างนักกีฬาและพัฒนาฝีมือนักกีฬาของสมาคมวอลเลย์บอล มี 3 ประเด็น ข้อแรกคือวิธีการเตรียมความพร้อมของนักกีฬา ซึ่งต้องมีการทดสอบสมรรถภาพร่างกายเพื่อดูว่าควรเพิ่มความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อส่วนไหน เช่นการเพิ่มความแข็งแกร่งของแขน และหัวไหล่ด้วยการเวทเทรนนิ่ง การิว่งสายพานเพื่อดูระบบหัวใจและทดสอบว่านักกีฬาจะมีความอึดแข่งขันได้นานเพียงใด

    

 

การวิเคราะห์ทิศทางในการพัฒนาการเล่นต้องทำไบโอแมคคานิก ซึ่งเป็นการนำวิทยาศาสตร์การกีฬามาใช้ประกอบการวิเคราะห์ เช่นกรณีของอรอุมามีการวิเคราะห์กันว่าการกระโดดในท่าทางแบบไหนจึงจะมีแรงตบมากที่สุด ซึ่งจะต้องคำนึงถึงทิศทางและองศาในการกระโดด

 

ข้อที่ 2 คือการสอดแนมคู่ต่อสู้ หรือที่เรียกว่า สเกาท์ติ้ง โดยจะต้องมีการเก็บสถิติข้อมูลคู่ต่อสู้ทุกแมตช์ก่อนหน้านี้ทั้งที่เขาเคยแข่งกับเรา และแม้แต่การที่เขาแข่งกับทีมอื่น เพื่อนำมาวิเคราะห์เพื่อเป็นกลยุทธในการแข่งขัน

 

ส่วนข้อสุดท้ายคือการวางแผนระยะยาว และกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน ซึ่งสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทยมีการวางแผนสร้างทีมมายาวนานต่อเนื่องมาก่อนยุคนายสมพร ใช้บางยาง รวมเวลานับ 10 ปีที่สมาคมทำงานกันมาอย่างหนัก นอกจากนั้นนายกสมาคมยังมีการส่งไม้ต่อกันเพื่อให้การพัฒนาไม่หยุดชะงัก และสานต่อความคิดความฝันกันมาทุกรุ่น และนอกจากนั้นร้อยโทชาญฤทธิ์ วงษ์ประเสริฐ กรรมการบริหารสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทยเผยด้วยว่าส่วนหนึ่งของความสำเร็จคือการตัดสินใจไม่ใช้ผุ้ฝึกสอนชาวต่างชาติ แต่เลือกผู้ฝึกสอนชาวไทย

 

สมาคมวอลเลย์บอลเป็นสมาคมตัวอย่างที่ทีมงานและสมาคมมีความสามัคคีและมีเป้าหมายเป็นหนึ่งเดียวกัน และนักกีฬาทุกคนทุ่มเทฝึกซ้อมยอมละทิ้งครอบครัว ในขณะที่ครอบครัวพวกเขาถือว่าเป็นแรงสนับสนุนที่สำคัญเพราะยอมยกลูกสาวของตัวเองให้มาเก็บตัวอยู่กับสมาคม