ตัวตน “เมืองในแสงแดด” กวีนิพนธ์เข้าชิงชนะเลิศซีไรต์ปีนี้
จาก "หมู่บ้านในแสงเงา" กวีนิพนธ์ที่เข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์เมื่อปี 2550 มาถึง "เมืองในแสงแดด"ที่ได้เข้าชิงในปีนี้ เชื่อมโยงการเดินทางของโกสินทร์ ขาวงาม พร้อมกับบันทึกภาพชีวิต และ สิ่งแวดล้อมรอบข้างไว้ด้วยกัน
ความชื่นชมและชื่นชอบการวาดภาพพอร์ทเทรตหญิงสาวถูกกลั่นกรองสู่บทกวี "รูปแม่" ที่บรรยายถึงจินตนาการอันล้ำลึกขณะบรรจงวาดภาพรูปเพศแม่ เป็นหนึ่งในบทกวีที่ถ่ายทอดในกวีนิพนธ์ "เมืองในแสงแดด" ผลงานเขียนของโกสินทร์ ขาวงาม แม้จิตรกรรมจะเป็นความถนัดของโกสินทร์ แต่วรรณกรรม เป็นสิ่งที่เขาเชื่อว่าอยู่ในสายเลือดมาตั้งแต่เกิด ไม่สามารถแยกทั้งสองสิ่งออกจากชีวิตได้
เรื่องราวที่ร้อยเรียงเป็นกลอนแปดและกาพย์ เล่าเรื่องล้อต่อเนื่องมาจาก "หมู่บ้านในแสงเงา" กวีนิพนธ์ที่เข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ปี 2550 ตัวละครได้เคลื่อนย้ายมาใช้ชีวิตอยู่ใน "เมืองในแสงแดด" ดั่งชีวิตกวีที่จากบ้านเกิด ทุ่งกุลาร้องไห้ จังหวัดร้อยเอ็ด มาอาศัยที่กรุงเทพมหานคร ซึ่งเนื้อเรื่องแบ่งออกเป็นตอน เริ่มต้นด้วย "จากลุ่มน้ำพลับพลาสู่เจ้าพระยา" แล้วนำพาสู่เรื่องราวหลายหลากหากแต่ตัวละครหาใช่เขาแต่เพียงผู้เดียวหลายชีวิตเคยเป็นคนในชนบทแต่มาอยู่ในเมือง บ้างสุขสม บ้างลำบาก อย่าง"ชีวิตไม่สวยเหมือนในรูป"
ชีวิตที่ซุกซ่อนอยู่ในมุมเล็กๆของเมืองที่เจริญด้วยวัตถุ ต่างดิ้นรนเพื่อปรับตัวเข้ากับความทันสมัยให้อยู่รอด รวมถึงสิ่งแวดล้อมรอบตัวอยู่ในความสนใจของกวีจากแดนอีสานที่ถ่ายทอดผ่านบทกวีด้วยวิถีของความเข้าใจ
แสงแดด ใช่ว่าจะแผดเผาให้ไหม้เกรียม แต่แสงแดดในมุมมองของโกสินทร์ ขาวงาม คือความงามที่ทอดสู่เมืองๆหนึ่งให้ชีวิตของผู้คนดำเนินต่อไปพร้อมกับความหวังดัง"เมืองในแสงแดด"