บรรยากาศเหมือนวันวานเพราะข้าวของเครื่องใช้ยังทำหน้าเหมือนเคย ทั้งแท่นพิมพ์เก่า เครื่องตัดกระดาษ โรงพิมพ์เก่าย่านถนนประชาธิปไตยแห่งนี้เป็นที่ตั้งสำนักงานนิตยสารสตรีสารแห่งสุดท้าย สุกัญญา หาญตระกูล อดีตกองบรรณาธิการสตรีสาร ยังจดจำได้ถึงช่วงเวลาที่ได้ร่วมงานกับผู้ก่อตั้งสตรีสาร นิลวรรณ ปิ่นทอง ความผูกพันต่ออดีตหัวหน้างานผู้เป็นต้นแบบให้ตามรอย ถูกถ่ายทอดเป็นหนังสือ “ปัญญาแห่งยุคสมัย คุณนิลวรรณ ปิ่นทอง” ในวาระที่ผู้ก่อตั้งสตรีสารอายุครบ 100 ปี
"อ.นิลวรรณ มีความคิดตลอดเวลาว่าผู้ทำสื่อควรจะร่วมเป็นเจ้าของ อาจารย์ทำสื่ออย่างชนิดที่ไม่ได้มุ่งหวังกำไรสูงสุด มีกำไรที่พอกินพออยู่ไปด้วยกัน และเป็นเจ้าของสื่อซึ่งหวังว่าวันหนึ่ง คนที่ทำจะช่วยกันซื้อหุ้นและเป็นเจ้าของ อันนี้เป็นความคิดที่ทันสมัยมากที่สื่อจะเป็นอิสระได้ก็ต่อเมื่อคนทำสื่อเป็นเจ้าของ"
เครื่องพิมพ์อ็อฟเซ็ต 4 สี ทันสมัยที่สุดเมื่อราว 40 ปีก่อนเครื่องนี้ เคยใช้พิมพ์นิตยสารสตรีสารจำหน่ายมาแล้ว ทำให้เห็นว่าบรรณาธิการหนังสือในยุคนั้น อย่างคุณนิลวรรณ ปิ่นทอง ไม่ใช่แค่ดูแลเรื่องเนื้อหา แต่ยังต้องใส่ใจรายละเอียดถึงกระบวนการผลิตด้วย
เปลี่ยนจากดาวเด่นของกรมประชาสัมพันธ์ เดินหน้าบุกเบิกงานนิตยสารแบบครบวงจร กลายเป็นตำนานนิตยสารตีพิมพ์ยาวนานถึง 48 ปี และเคยมียอดจำหน่ายสูงถึง 20,000 ฉบับ ด้วยเนื้อหาที่หลากหลาย มีคอลัมน์ยอดฮิตอย่างถ้อยแถลง โดย บก.นิลวรรณ และนิยายที่แจ้งเกิดนักเขียนดังชั้นครู เช่น กฤษณา อโศกสิน โบตั๋น และ ว.วินิจฉัยกุล
"นักเขียนหลายๆ คนก็จะปวารณาตัวเองว่าได้เกิดที่นี่สตรีสาร ซึ่งมีคุณนิลวรรณนี่เองที่เป็น บก.ใหญ่คอยคัด ประภัสสร เสวิกุล ก็เขียนเรื่องยาวลงที่นี่ วาณิช จรุงกิจอนันต์ ก็ยอดนิยมเหมือนกัน ทั้งนิยาย คอลัมน์สนทนาพาที คุยเรื่องสัพเพเหระ และยังเป็นนักกลอนด้วย"
จากปกฉบับปฐมกฤกษ์รูปนางรจนา เพื่อประกาศว่าผู้หญิงควรมองความงามจากภายใน นิลวรรณ ปิ่นทอง ยังต่อยอดการทำนิตยสารเด็ก "ดรุณสาร" และร่วมก่อตั้งองค์กรสำหรับสตรี ก่อนยุติบทบาทบรรณาธิการในวัย 81ปี สตรีสารจึงนับเป็นต้นแบบการยืนหยัดของนิตยสารผู้หญิงเพียงไม่กี่เล่มที่อยู่ได้ด้วยความสนับสนุนของผู้อ่าน และเป็นสื่อสร้างประโยชน์ให้กับผู้อ่านและสังคม