คำถามของคนอเมริกัน ถึงนักแสดงต่างชาติในบทบาทผู้นำสหรัฐฯ

คำถามของคนอเมริกัน ถึงนักแสดงต่างชาติในบทบาทผู้นำสหรัฐฯ

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่นักแสดงต่างชาติจะมารับบทเป็นชาวอเมริกันในประวัติศาสตร์ แต่การที่ชาวอังกฤษชนชาติศัตรูในยุคสร้างชาติถูกเลือกมารับบทประธานาธิบดีของสหรัฐฯ อย่างต่อเนื่องกำลังกลายเป็นคำถามถึงความเหมาะสมจากกลุ่มชาตินิยมในสหรัฐฯ

“ข้าพเจ้าเป็นคนเดินช้า แต่ไม่เคยเดินถอยหลัง” หรือ อุดมคติเรื่องรัฐบาลของประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชน ถือเป็นวาทศิลป์อันยอดเยี่ยมที่ทำให้ “อับราฮัม ลินคอล์น” เป็นประธานาธิบดีที่ชาวสหรัฐฯ ให้ความเคารพมากที่สุด จนแผนการสร้างภาพยนตร์ชีวประวัติของเขาโดยผู้กำกับมือทอง สตีเวน สปีลเบิร์ก ได้รับการจับตาจากหลายฝ่าย แต่การมอบบทดังกล่าวให้กับนักแสดงไอริชอย่าง แดเนียล เดย์ ลูอิส ได้สร้างคำถามต่อคนดูชาวอเมริกันว่า นานเท่าไหร่แล้วที่พวกเขาต้องดูนักแสดงจากฝั่งอังกฤษมารับบทผู้นำของชาติ

ทั้งตอนที่ เคนเนธ บรานาห์ พาชาวอเมริกันผ่านช่วงวิกฤตเศรษฐกิจและสงครามโลกครั้งที่ 2 จากบท แฟรงคลิน ดีรูสเวลต์ ในเรื่อง Warm Springs ขณะที่ ลินดอน จอห์นสัน ผู้นำชาติในยุคสงครามเวียดนามก็ถูกแสดงโดยนักแสดงอังกฤษถึง 2 ครั้งโดย ไมเคิล แกมบอน ใน Path to War และ โดนัล มัฟเฟต ใน The Right Stuff และผู้ถูกเลือกให้มารับตำแหน่งนี้ถึง 2 สมัยอย่าง เซอร์ แอนโธนี ฮอปกิ้นส์ ที่เคยเป็นทั้ง จอห์น ควินซี อาดัมส์ ผู้กำเนิดแนวคิดเลิกทาสจากเรื่อง Amistad และชีวิตของประธานาธิบดีคนแรกที่ลาออกจากตำแหน่งเพราะคดีอื้อฉาวทางการเมืองใน Nixon

อแมนด้า โฟร์แมน นักเขียนด้านชีวประวัติเผยว่า คงมีคนไม่น้อยรับไม่ได้เมื่อภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นเพื่อชาวอเมริกันแต่ไม่สามารถหานักแสดงอเมริกันที่เหมาะสมมาสวมบทได้

กระนั้น สก็อต ลูคัส ศาสตราจารย์ด้านอเมริกันศึกษาของ University of Birmingham คิดว่าภาพยนตร์ที่ดีมีความสากลพอที่จะก้าวผ่านขอบเขตของเชื้อชาติ พร้อมย้ำว่าสำเนียงของชาวอังกฤษและชาวอเมริกันในยุคก่อนมีความคล้ายคลึงกว่าปัจจุบันมาก

ชีวประวัติ ลินคอล์น บนแผ่นฟิล์มครั้งนี้ดัดแปลงมาจาก Team of Rivals หนังสือที่เล่าถึงอัจฉริยภาพของ ลินคอล์น ที่สามารถสมานฉันท์ความขัดแย้งภายในพรรคจนนำไปสู่ความสำเร็จทั้งการเลิกทาสและชัยชนะในสงครามกลางเมืองอเมริกัน