อคติทางเพศกับบัลเลต์
เด็กชายกับเรื่องราวการต่อสู้กับอคติของครอบครัว เพื่อไปสู่ความฝันการเป็นนักบัลเลย์อาชีพ ในภาพยนตร์เรื่องดังอย่าง Billy Elliot สะท้อนทัศนะคติเหมารวมที่สังคมมีต่อผู้ชายที่เป็นนักบัลเลย์ ที่เชื่อว่านักบัลเลต์ชายต้องเป็นคนอ่อนแอ หรือมีพฤติกรรมรักเพศเดียวกัน
การมองบัลเลต์เป็นอาชีพที่สงวนไว้ให้เพศหญิงมีมาตั้งแต่สมัยศตวรรษที่ 19 แต่เดิมการแสดงบัลเลต์ให้ความสำคัญกับผู้แสดงทั้ง 2 เพศ แต่เปลี่ยนทรรศนะไปในยุคโรแมนติก เมื่อศิลปินหันไปหาแรงบันดาลใจในการสร้างบัลเลต์จากตำนานพื้นบ้านที่เหล่านางไม้เป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก นักบัลเลต์หญิงหรือ บัลเลรินา จึงได้รับความสำคัญ บดบังเหล่า ดานเซอ หรือนักบัลเลต์ชาย ที่ถูกลดทอนทั้งบทบาทและจำนวนนักแสดงลงเรื่อยๆ จนบัลเลต์ถูกจดจำในฐานะการแสดงสำหรับเพศหญิงนับแต่นั้น
ทัศนคติดังกล่าวกลายเป็นอุปสรรคต่อการเริ่มต้นอาชีพของเหล่านักบัลเลต์ชายมากขึ้น ทั้งที่ต้องต่อสู้กับอคติทางเพศ โดยเลือกที่จะแอบฝึกซ้อม และทนกับเสียงเยาะเย้ยในโรงเรียน เพื่อให้ได้มาซึ่งโอกาสในการแสดงความสามารถในอาชีพที่ตนรักอย่างแท้จริง
แม้บัลเลต์จะถูกมองว่าเป็นโลกที่ผู้หญิงเป็นใหญ่ แต่ตำแหน่งที่สำคัญอย่างนักออกแบบท่าเต้นกลับเป็นพื้นที่ที่ผู้หญิงแทบไม่มีบทบาท นำมาซึ่งโครงการของคณะบัลเลต์ Australian National Ballet ในการจัดงานซึ่งเป็นการแสดงศักยภาพการออกแบบท่าเต้นของศิลปินหญิง กับการแสดงบัลเลต์ร่วมสมัยที่ผสมผสานการออกแบบเวทีที่ตื่นตา
เดวิด แม็คอัลลิสเตอร์ ผู้อำนวยการฝ่ายศิลป์ของคณะเผยว่า ความแตกต่างทางเพศมีผลต่อการออกแบบท่าเต้น สำหรับเขาแล้วผลงานของฝ่ายชายเราจะยังเห็นความหยาบกระด้างในช่วงต้นก่อนจะขัดเกลาจนสมบูรณ์ในภายหลัง ต่างจากนักออกแบบท่าเต้นหญิง ที่ความอดทนและมุ่งมั่นของพวกเธอ ทำให้ผลงานมีพลังตั้งแต่เริ่มแรก ซึ่งเชื่อว่าโครงการครั้งนี้จะช่วยสร้างการยอมรับในฝีมือของนักออกแบบท่าเต้นหญิงมากขึ้นในอนาคต