รำลึก 10 ปีการจากไปของ “จอร์จ แฮร์ริสัน”
Don't Bother Me บทเพลงเนื้อหดหู่แตกต่างจากดนตรีสนุกสนานในยุคแรกของ The Beatles คือตัวตนที่แฝงอยู่ในงานประพันธ์ที่ จอร์จ แฮร์ริสัน มือกีตาร์ของ The Beatles ที่พิสูจน์ความสามารถในการแต่งเพลงเป็นครั้งแรก ที่ต่อมาพัฒนาการในการแต่งเพลง จะเปลี่ยนสถานะจากมือกีตาร์ไปสู่ศิลปินเจ้าของผลงานอมตะของวงการเพลง
แม้แฮร์ริสันจะมีอายุน้อยที่สุดในวง แต่ชั้นเชิงในการเล่นกีตาร์ที่มากกว่าทุกคนในวง ทำให้ถูกวางตัวในฐานะมือกีตาร์อันดับ 1 ของ The Beatles ซึ่งลีลาการบรรเลงของเขา คือส่วนสำคัญที่ทำให้บทเพลงจากการสร้างสรรค์ของ จอห์น เลนนอน และ แม็คคาร์ทนีย์ คู่หูนักแต่งเพลงหลักของวง โด่งดังไปทั่วโลก ทั้งนี้แฮร์ริสันเริ่มมีอิทธิพลต่อวงเด่นชัดเจนเมื่อเขานำความหลงใหลในวัฒนธรรมอินเดียมาเผยแพร่แก่สมาชิกในวงผ่านเสียงดนตรี กลิ่นอายภารตะจากเครื่องดนตรีซิตาร์และกลองทับบล้า นอกจากจะกลายเป็นสำเนียงหลักของ The Beatles ช่วงกลางยุค 60 แล้ว ยังเป็นครั้งแรกที่ดนตรีภารตะได้รับความนิยมจากผู้ฟังทั่วโลกนับแต่นั้น
พัฒนาการในงานประพันธ์ของแฮร์ริสันสร้างการยอมรับจากเพื่อนร่วมวงมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเอกลักษณ์ที่เข้าถึงความเป็นร็อกแต่งดงามในการเรียบเรียง ทำให้บทเพลงของแฮร์ริสันสร้างความโดดเด่นวงในช่วงสุดท้าย ซึ่งการจากไปของ The Beatles ยังเปิดโอกาสให้แฮร์ริสันได้พิสูจน์ความสามารถอย่างเต็มที่ จนงานเปิดตัวในฐานะศิลปินเดี่ยวอย่าง All Things Must Pass กลายเป็นหนึ่งในอัลบั้มสำคัญของประวัติศาสตร์ดนตรีร็อก ส่งให้แฮร์ริสันได้รับการยกย่องในฐานะศิลปินสำคัญของวงการ และเปิดทางให้เขาได้ร่วมงานกับนักดนตรีระดับโลกนับไม่ถ้วน
แม้ว่าแฮร์ริสันจะเสียชีวิตจากโรคมะเร็งปอดเมื่อ 10 ปีที่แล้ว แต่บทเพลงของเขายังสร้างแรงบันดาลใจแก่ศิลปินยุคหลังมากมาย และกลายเป็นที่มาของ Living in the Material World สารคดีชีวิตการทำงานของแฮร์ริสันจากมุมมองของ มาร์ติน สกอร์เซซี ยอดผู้กำกับ ที่มีต่อยอดนักแต่งเพลงและมือกีตาร์ ซึ่งทุกวันนี้บทเพลงที่เขาทิ้งไว้ยังคงพิสูจน์การเป็นศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ของเขาเสมอ